Τι σημαίνει δέκα λεπτά επίσκεψη

΄΄….μελέτες που αφορούν ένα ευρύ φάσμα αντιπροσωπευτικών χωρών δείχνουν ότι η μέση διάρκεια επίσκεψης στον ΠΙ κυμαίνεται μεταξύ 10-15 λεπτά…΄΄

Το πιό πάνω έχει παρθεί από το έγγραφο  ΄΄ΒασικέςΑρχές Λειτουργίας του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού΄΄,  το οποίο έχει δοθεί από τον Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας και έχει κοινοποιηθεί σε όλους τους γιατρούς  που δύνανται να συμβληθούν με τον ΟΑΥ ως Προσωπικοί Ιατροί  Ενηλίκων ή Προσωπικοί Ιατροί Παιδιών ( Παιδίατροι).

Στο κείμενο υπάρχει και η ανάλογη διπλωματική συνέχεια ΄΄….Η διάρκεια των επισκέψεων φυσικά ποικίλει ανάλογα με τις κλινικές ανάγκες και την περιπλοκότητα της περίπτωσης….΄΄ . Όλοι όμως μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε, μέσα από το απλό αυτό παράδειγμα, πόσο αγνοούν αυτοί που σχεδίασαν το συγκεκριμένο σύστημα την πραγματικότητα στην πρωτοβάθμια παιδιατρική φροντίδα, για να την υποβιβάζουν χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό σε μια απλή επίσκεψη των 10 λεπτών. Για αυτούς φαντάζει απόλυτα ικανοποιητική η πρόβλεψη αυτή, καθώς συνδέεται άμεσα και με την αύξηση στην αχρείαστη επισκεψιμότητα που προάγει το σύστημα αυτό και η οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην μείωση του χρόνου επίσκεψης. Άρα μας προϊδεάζουν στο ότι οι εύλογες ανησυχίες μας για το μειωμένο χρόνο επίσκεψης δεν θα αξιολογηθούν ως πρόβλημα και θα απορριφθούν, καθώς το είχαν ήδη προβλέψει!!! Τη λύση βέβαια στο γρίφο δεν μας την δίνουν…

Για να δούμε τι θα πρέπει να κάνει ένας Παιδίατρος σε 10 λεπτά.

·         Να επικοινωνήσει με τους γονείς και να πάρει ιστορικό για το λόγο που τον επισκέπτονται.

·        Να περιμένει να ξεντυθεί το παιδί , αν  είναι βρέφος να αλλαχτεί και να καθαριστεί.

·         Να ζυγίσει το βρέφος  και να το μετρήσει .

·        Να κάνει πλήρη κλινική εξέταση ( ωτοσκόπηση , ακρόαση της καρδίας, ακρόαση πνευμόνων, εκτίμηση ψυχοκινητικής ανάπτυξης )

·         Να φτάσει σε διάγνωση.

·         Να εξηγήσει στους γονείς τη διάγνωση.

·         Να δώσει στους γονείς οδηγίες .

·         Να απαντήσει σε ερωτήσεις των γονιών.

·         Να συμπληρώσει τον απαιτούμενο από το ΓΕΣΥ ηλεκτρονικό φάκελο του ασθενούς.

·         Να συμπληρώσει το δικό του φάκελο ασθενούς αφού ο ηλεκτρονικός φάκελος του ΟΑΥ αφορά κυρίως σκοπούς χρέωσης του συστήματος  και συνταγογράφησης και όχι πλήρους ιατρικού ιστορικού.

Όποιος έχει εμπειρία με επίσκεψη σε παιδίατρο ήδη γελά.

Όποιος δεν έχει εμπειρία με παιδίατρους, έχει ήδη καταλάβει ότι κάποια από τα πιό πάνω υποχρεωτικά θα παραλείπονται.

Ο παιδίατρος που έχει πληροφορηθεί  ότι ο μέσος χρόνος που θα μπορεί εκ των πραγμάτων να διαθέσει υπό συνθήκες ΓΕΣΥ στο παιδί θα είναι 10 λεπτά, ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα είναι ο ίδιος γιατρός που είναι σήμερα.

Θα αντιμετωπίζει όσο πιο γρήγορα μπορεί τις περιπτώσεις ρουτίνας αδυνατώντας να δώσει πάντα κατανοητές οδηγίες στους γονείς οι οποίοι έχουν ποικίλες ανάγκες όσον αφορά θέματα κατανόσης και επικοινωνίας.

Οι πολυπλοκότερες περιπτώσεις οι οποίες απαιτούν περισσότερο χρόνο και που τώρα αντιμετωπίζονται από τον παιδίατρο, θα παραπέμπονται σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων π.χ  σε πνευμονολόγο ή ωτορινολαρυγγολόγο ή δερματολόγο κλπ.  Αυτό Θα σημαίνει περισσότερη ταλαιπωρία για τους γονείς και τα παιδιά αλλά και κόστος για το ίδιο το σύστημα χωρίς απαραίτητα καλύτερο αποτέλεσμα.

Δεν θα έχει χρόνο να κάνει σωστή κλινική εξέταση οπόταν είτε θα καταφεύγει πιό εύκολα και πιό συχνά σε εργαστηριακές εξετάσεις (αιματολογικές, ακτινολογικές) ή σε ευκολότερη συνταγογράφηση φαρμάκων είτε από την άλλη, λόγω και των περιορισμών του συστήματος, θα αποφεύγει εντελώς τα ανωτέρω και θα αρκείται στα ευρήματα της βεβιασμένης εξέτασης, με ότι αυτό σημαίνει για τούς γονείς και τον μικρό ασθενή.

Σε περιόδους αυξημένης νοσηρότητας που αυτός ο χρόνος θα είναι ακόμα πιό μειωμένος προκειμένου να αποφύγει το ιατρικό λάθος θα καταλήγει να κάνει  περισσότερες εισαγωγές στο νοσοκομείο.

Αυτό όμως που είναι χειρότερο και από την χαμηλού επιπέδου ιατρική που πιθανόν να ασκείται θα  είναι η απώλεια της προσωπικής σχέσης μας με την οικογένεια.

Θα είναι η αδυναμία μας να ακούσουμε εκείνη την τελευταία κουβέντα που μας λέει η μητέρα την ώρα που βγαίνει από την πόρτα του ιατρείου μας και είναι ίσως ο μεγαλύτερος της φόβος και αγωνία.΄΄Θα μιλήσει το μωρό μου γιατρέ?΄΄, ΄΄ Τι να του πω για τον παππού που κάνει χημειοθεραπεία? ΄΄,΄΄ Θα μπορέσω να θηλάσω γιατρέ?΄΄, ΄΄ Δεν αντέχω άλλο να μην κοιμούμαι γιατρέ και την άλλη μέρα να πηγαίνω δουλειά΄΄, ΄΄ Δεν αντέχω άλλο να αρρωστά συνέχεια΄΄........

Όλα αυτά και άλλα πολλά που ο παιδίατρος απαντά, δίνει λύσεις ή απλώς παρηγορεί και δείχνει τη μεγαλύτερη εικόνα.

Πολύ φοβούμαι ότι το ΓΕΣΥ  όπως έχει σχεδιαστεί (το οποίο θα μας ονομάσει κατά τα άλλα ΄΄ Προσωπικούς Ιατρούς Παιδιών ΄΄), θα  αφαιρέσει κάθε προσωπικότητα αλλά και κάθε προσωπική σχέση από τον τρόπο που ασκούμε σήμερα την Παιδιατρική.

Δρ. Αναστασία Συμεού
Παιδίατρος